5 Σχολεία συγχωνεύονται στο Βόιο και δύο υποβαθμίζονται (του Βασίλη Σαμαρά)

Την ώρα που οι τοπικές κοινωνίες στο Τσοτύλι την Εράτυρα το Καλονέρι και το Μικρόκαστρο έκαναν γενικές συνελεύσεις απόντων των Βουλευτών (πλην Κασαπίδη) οι οποίοι με επιστολή τους συμπαραστέκονταν στις αγωνίες των πολιτών του Βοίου, την ίδια ώρα το υπουργείο ανακοίνωνε την συγχώνευση του Λυκείου Τσοτυλίου με το ΓΕΛ Νεάπολης, την συγχώνευση του Γυμνασίου Εράτυρας με τη Γαλατινή, το κλείσιμο του δημοτικού σχολείου της Μολόχας και του δημοτικού και νηπιαγωγείου Παλαιοκάστρου, καθώς και την υποβάθμιση των δημοτικών Εράτυρας και Καλονερίου Μικροκάστρου σε 5θέσια.

Επιπλέον δηλαδή υποβαθμίσεις από αυτές που ήδη συζητούνταν στις τοπικές κοινωνίες οι οποίες φανερώνουν ότι παρά τις όποιες επαφές κυβερνητικών παραγόντων από την περιοχή προς το Υπουργείο τίποτα δεν άλλαξε προς το καλύτερο, αλλά αντίθετα όσοι θα προσδοκούσαν την όποια θετική αντιμετώπιση από την συντοπίτισσα μας Υπουργό μάλλον τελικά φάνηκε ότι δεν είχαν τη δύναμη να το πράξουν .

Δυστυχώς αυτό που μένει είναι οι καταλήψεις, οι χαμένες ώρες μαθημάτων, οι συγκρούσεις (λεκτικές ευτυχώς μόνον) μεταξύ των τοπικών κοινωνιών, οι απειλές παραιτήσεων της κυρίας δημάρχου και του δημοτικού συμβουλίου συνολικά που τελικά απ ότι φαίνεται δεν ίδρωσαν το αυτί κανενός, (απομένει να δούμε αν θα μείνουμε ακυβέρνητοι) και ο καθένας από μας αναρωτιέται τελικά τι πετύχαμε;

Η απάντηση είναι ότι αποτύχαμε πλήρως να πείσουμε το υπουργείο ότι η περιοχή μας έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τα οποία θα έπρεπε να εξεταστούν και να έχουμε πιο ήπιες παρεμβάσεις και μια ανοχή χρόνου να καταλήξουμε σε προτάσεις πιο αποδεκτές από την τοπική κοινωνία.

Προτάσεις που κανείς απο ότι φάνηκε δεν θέλησε να κάνει, μένοντας στο πολύ εύηχο για όλους <<να μην κλείσει κανένα σχολείο>>.

Οι εξελίξεις μας προσπερνούν και κάποτε πρέπει όλοι να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας κάνοντας και δύσκολες προτάσεις εξηγώντας και στον τελευταίο πολίτη γιατί πρέπει έτσι να πορευθούμε αντί να αφήνουμε να αναπτύσσονται τοπικές έριδες και να διαιωνίζουμε τον τοπικισμό περνώντας τον και στα παιδιά μας τα οποία θα πρέπει να αναπτύξουν σχέσεις φιλίας και συνεργασίας στα νέα σχολεία και όχι στείρου τοπικισμού.
Είναι ώρα ευθύνης για όλους να καλλιεργήσουμε την ενότητα και όχι το μίσος και τη διαίρεση.

Όσο για τις ευθύνες του καθενός σε κεντρικό η τοπικό επίπεδο αυτές θα αποδοθούν στην ώρα τους αφού κρίνουμε και από το αποτέλεσμα αυτής της μεταρρύθμισης που ελπίζουμε να φέρει περισσότερα θετικά σε σχέση με τα αρνητικά που ήδη βιώνουμε.

Σαμαράς Βασίλης