Λίγο πριν την παράδοση της χώρας! (Διαμαντής Θ.Βαχτσιαβάνος)

(Διαμαντής Θ.Βαχτσιαβάνος/kozani.tv)

Σε λίγο τα μέτρα που ψηφίστηκαν θα έχουν γίνει αισθητά σε κάθε σπίτι και η «ανάκαμψη» για την οποία τόσος λόγος γίνεται,  θα αποδειχτεί ένας ακόμη μύθος.

Ο πρωθυπουργός («ΕΘΝΟΣ» 9/12/2012) δηλώνει αισιόδοξος, πως έχει σχέδιο για την έξοδο από την κρίση, πως τα δύσκολα πέρασαν, πως το 2013 θα είναι έτος καμπής όπου θα φανούν τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης και δεν θα χρειαστούν νέα μέτρα!

Ο Ν. Κοτζιάς όμως λέει πως: «Η ελληνική κυβέρνηση ψέματα εγγυήθηκε ότι δεν θα υπάρξουν καινούρια μέτρα.  Αποκαλύφθηκε ότι η ευρωπαϊκή επιτροπή εκτιμά πως θα χρειαστούν επιπλέον μέτρα 6,4 δις ευρώ. Η κυβέρνηση είπε ψευδώς ότι τα μέτρα που ψήφισε η βουλή είναι τα τελευταία. Στην πραγματικότητα μέτρα θα λαμβάνονται αλλά θα περνάνε ως πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου».

Έτσι, με νέα μέτρα θα πορευτεί το παραμύθι και ο δράκος που τώρα φαίνεται να κυριαρχεί στην ιστορία, θα κατεβάζει αμάσητο ότι μπροστά του βρεθεί! Πόσο δε, όταν το ανοσιούργημα του νέου φορολογικού νομοσχεδίου, θεωρεί τεκμήριο ακόμα και την γέννηση του παιδιού!

Όλα συνηγορούν πως με την συνεχιζόμενη πολιτική των (φονικών) «δόσεων», ανάπτυξη δεν θα υπάρξει. Αυτή άλλωστε είναι και η επιδίωξη των «δοσατζήδων» και το αποδεικνύουν με τον τρόπο που εφαρμόζονται τα μέτρα του μνημονίου. Ύφεση – ανεργία – λουκέτα θα συνεχίσουν και η λύση – ποια λύση όμως και από ποιους – δεν είναι καθόλου εύκολη. Ίσως στην αρχή της μνημονιακής ιστορίας  στο πάζλ να υπήρχαν περιθώρια λύσεων, αλλά «κάποιοι» φρόντισαν να κάψουν το χαρτί. Η μαρτυρία-καταγγελία της ΕΛΣΤΑΤ, είναι ακόμα ζωντανή. Ο ΓΑΠ από την αρχή φρόντισε να κάψει κάθε χαρτί, για να έρθουν οι επόμενοι συνεχιστές εκείνου του έργου να κάψουν ότι απέμεινε!

Το μόνο βέβαιο και ας λένε για το αντίθετο, είναι πως η νέα χρονιά θα φέρει νέα μέτρα και νέα αδιέξοδα.

Μακάρι η αισιοδοξία των κυβερνητικών να έχει βάση σε όσα λέει, αλλά αν δεν μειωθεί η ύφεση, τότε όλα τα βάρη θα πέσουν στο 2013 και η κατάρρευση θα είναι ολοκληρωτική.

ΔΝΤ και Γερμανία ερίζουν για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, δίχως η Ελλάδα να έχει άποψη και λόγο. Ο μόνος λόγος που επιτρέπουν οι «προστάτιδες δυνάμεις» στην κυβέρνηση των «τριών», είναι αυτός της πιστής τήρησης των «ειλημμένων» αποφάσεων. Μικρή χώρα η Ελλάδα, αλλά μέγιστης γεωπολιτικής σημασίας.

Παραγωγή-Δημιουργία πλούτου και Ανάπτυξη, είναι λέξεις ξεχασμένες.

Τρομοκρατούν τους πολίτες με το δίλημμα ευρώ η δραχμή όταν το ευρώ σε μια χώρα 1,5 εκ. ανέργων, είναι είδος ξεχασμένο. Τι σημασία έχει πιο θα είναι το νόμισμα, όταν αυτό δεν θα υπάρχει στην τσέπη; Όταν η πολιτεία δεν έχει καταφέρει να περισώσει ούτε τα προσχήματα της εθνικής κυριαρχίας, έρχονται ως επιβεβαίωση οι στίχοι του Γιάννη Μηλιώκα .. «να δείτε πως κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες»

Όπως λέει ο «Στρυμών» στα ΕΠΙΚΑΙΡΑ (162⁰ τεύχος), λύση δεν θα υπάρξει «αν δεν κινητοποιηθούν άμεσα υγιείς πατριωτικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, που θα ανατρέψουν το «πάρτυ των νταβατζήδων» που γίνεται στην χώρα, διότι σε διαφορετική περίπτωση θα βρεθούμε σε μια από τις πιο επικίνδυνες φάσεις του έθνους ιστορικά. Αυτό δεν έχουμε δικαίωμα να το αφήσουμε μοιρολατρικά να συμβεί. Και δεν θα συμβεί. Οι Έλληνες θα τους εκπλήξουν δυσάρεστα και θα τους χαλάσουν το πλιάτσικο που κάνουν στην χώρα. Και θα αντέξουμε τον πόνο. Έχουμε συνηθίσει. Άλλα την χώρα δεν θα την αφήσουμε».

Κάτι που περνά απαρατήρητο, είναι πως η «κρίση» γονάτισε και την άμυνα της χώρας, σε μια εποχή που η Τουρκία υπερ-εξοπλίζεται και τα εθνικιστικά κινήματα στα Βαλκάνια παίρνουν φωτιά. Η «μεγάλη Αλβανία» ξυπνάει, τα Σκόπια διεκδικούν ελληνική γη, οι τούρκοι την Θράκη και το Αιγαίο και η «επίσημη» Ελλάδα το μόνο παιχνίδι που ξέρει να παίζει στο τάβλι, είναι… το φεύγα!

Είχε πει η Έλλη Παππά: «Σήμερα ζούμε τον πόλεμο εναντίον της ανθρωπότητας. Σαν να βγήκαν οι δαίμονες από κάποιο καζάνι και έχουνε πέσει πάνω της».

Οι δαίμονες έχουν βγει από χρόνια στο σεργιάνι και «σπέρνουν» φωτιά στην γειτονιά μας. Γιουγκοσλαβία, Λιβύη, Αίγυπτος, Συρία, Παλαιστίνη και τώρα βρίσκονται πολύ κοντά μας. Με την μεθοδευμένη «κρίση» προετοίμασαν τα επόμενα βήματα. Το ζήτημα είναι πως και πόσο μπορεί να αντέξει μια χώρα οικονομικά εξασθενημένη, με το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων όχι στην καλύτερη του φάση, με τα εξοπλιστικά προγράμματα στα κατώτερα επίπεδα από ποτέ και με την ποιότητα του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού επί σκηνής;

Για την «κρίση» είχε πει ο Χρόνης Μίσσιος: «Θέλω να πω ότι, δυστυχώς, επίσης για πρώτη φορά, ζω σε μια κοινωνία η οποία δείχνει να΄χει πάθει εγκεφαλικό! Δεν αντιδρά με τίποτα!»

Υγιείς πατριωτικές δυνάμεις χρειάζονται, που να μην έχουν ρίζες με τα πολιτικά τζάκια του χθες, «για να ανατρέψουν το πάρτι των νταβατζήδων…»

Αυτό που είχε πει στο ΠΟΝΤΙΚΙ ο Σταμ. Κραουνάκης: «…θα ψηφίσω οτιδήποτε νιώσω ότι μπορεί να βοηθήσει να αλλάξει το τοπίο προς όφελος του κόσμου, αλλά πάντα με το πένθος στο μανίκι».