Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη!

Του Ηλία Σιδέρη (tovima.gr)

Βρισκόμαστε σαν κοινωνία σε φάση παρακμής. Παντού κυριαρχεί η μιζέρια και η γκρίνια. Μέχρι πριν από ένα χρόνο υπήρχαν και κάποιοι που συνέχισαν να ζουν καλά, απομυζώντας τις καταθέσεις τους. Τώρα που τελείωσαν και τα "έτοιμα" προσπαθούμε να ζούμε όσο πιο αξιοπρεπώς γίνεται.

Μέχρι σε κάποιο σημείο η κοινωνία μας προόδευε. Κάπου όμως λοξοδρομήσαμε. Αλλάζαμε τα τζιπ σαν τα πουκάμισα και η ευδαιμονία μας ήταν τεχνητή. Τα δάνεια που πήραμε αντί να τα επενδύσουμε, τα σπαταλήσαμε.

Υπάρχει λύση; Αναγκαστικώς όταν το μοντέλο που ακολουθείς δεν έχει παραπέρα, σταματάς και γυρνάς εκεί από όπου ξεκίνησε το λάθος. Σε όλη την Ελλάδα, σε όλες τις πόλεις, όπου δεν υπάρχει τουρισμός, υπάρχει πολύ φτώχεια. Θεωρήσαμε ότι επειδή όλη η Ευρώπη προόδευσε σταδιακά, επειδή όλη η Ευρώπη επένδυε στις υπηρεσίες, θα ήταν σώφρον και για μας να επενδύσουμε στις υπηρεσίες. Δεν ήταν όμως σώφρον, ήταν το πιο εύκολο.

Στις υπηρεσίες δεν τα καταφέραμε. Μπορούμε όμως να επιστρέψουμε από εκεί που ξεκίνησε το λάθος. Ήταν λάθος η αστυφιλία, η αστική αλόγιστη ανάπτυξη, η πόλεις δίχως σχέδιο, το american dream. Το λάθος ξεκίνησε με την αντιπαροχή. Μπορεί να δημιούργησε πολλές δουλειές, να έδωσε στέγη σε πολύ κόσμο, όμως κατέστρεψε τις μικρές κοινωνίες. Τις μικρές πόλεις και τα μεγάλα χωριά.

Δεν συστήνω να γυρίσουμε στο μεσοπόλεμο, αλλά αν ενισχύαμε τις επαρχιακές μας πόλεις, αν τους δίναμε ώθηση, θα στηριζόμασταν σε δυνάμεις παραγωγικές και όχι σε πλαστή ανάπτυξη. Έχω την εντύπωση ότι δεν είμαστε τόσο ανίκανοι και απαίδευτοι, ώστε να κάνουμε την Κοζάνη μια σοβαρή ευρωπαϊκή πόλη, σαν την ελβετική Λωζάνη. Αρκεί να εμπεδώσουμε ότι η πόλη δεν είναι τα ντουβάρια, αλλά οι άνθρωποι.