Πρόβλημα πολιτικό (Του Γιάννη Γουσιόπουλου)

 Ο πολιτικός έχει ανάγκη προβολής – ανάγκη κατανοητή αν η προβολή δεν γίνεται αυτοσκοπός.

Αυτός δεν αρκεί να  παράγει έργο χρειάζεται το έργο να γίνεται ευρέως γνωστό. Το έργο όσο διαδίδεται, τόσο ο πολιτικός εδραιώνει τη θέση του, δημιουργεί προϋποθέσεις περαιτέρω ανέλιξης. Η ανάγκη της προβολής λαμβάνει πλέον μυθικές διαστάσεις λόγω της μεγάλης διάδοσης των μέσων προβολής. Προβολή και ενημέρωση αποτελούν κακώς ή καλώς έννοιες συνυφασμένες. Η κυριαρχία  των μέσων μαζικής ενημέρωσης αποτελεί πραγματικότητα.

 Ο επιχειρηματίας  έχει  χρηματοδοτικές ανάγκες, μεταξύ φυσικά πολλών άλλων. Αυτές για κάποιους επιχειρηματίες στην χώρα μας καλύπτονται με έναν ειδικό, περίεργο, ενίοτε παράνομο τρόπο. Ο τρόπος προσβάλει τον ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρήσεων, ζημιώνει τις τράπεζες και κατ’ επέκταση τον φορολογούμενο, οφείλεται σε παθογένειες του οικονομικού μας μοντέλου.

 Ταυτόχρονα με την ύπαρξη των δύο συγκεκριμένων αναγκών  και σε αντιστοιχία με αυτές, δύο ακόμη γεγονότα λαμβάνουν χώρα. Οι παράλληλες δραστηριότητες επιχειρηματιών στον κλάδο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ιδιαίτερα στα ραδιοτηλεοπτικά – επενδύσεις κατά  γενική παραδοχή προβληματικές. Ο σφικτός εναγκαλισμός του τραπεζικού συστήματος με το κράτος – οι διοικήσεις των τραπεζών διορίζονται από την κυβέρνηση. Η σύνδεση κατά τρόπο χιαστί αναγκών και γεγονότων  δημιουργούν σκάνδαλο πρώτου βαθμού, αποτελούν σκάνδαλο ολκής.

 Να λοιπόν το σημείο συνάντησης πολιτικού και επιχειρηματία. Να  η αρχή των δύο διαφορετικών τομέων δράσης στο κοινό ταξίδι της διαπλοκής.  Να  και ο ειδικός, περίεργος, ενίοτε παράνομος τρόπος κάλυψης των επιχειρηματικών χρηματοδοτικών αναγκών.

 Ο επιχειρηματίας αβαντάρει τον πολιτικό με το μέσον που διαθέτει. Ο πολιτικός “τσοντάρει” στον επιχειρηματία με την τράπεζα που ελέγχει. Και όχι μόνο. Ο επιχειρηματίας ταΐζει χόρτο τον  ακροατή – αναγνώστη, υποβιβάζει τη λειτουργία του τύπου, τον “χρωματίζει” κίτρινο, όπως για την περίσταση, έχει καθιερωθεί να ονομάζεται. Ο πολιτικός κρατά την ποιότητα του πολιτικού συστήματος σε σημείο τριτοκοσμικής χώρας. Αμφότεροι, πολιτικός και επιχειρηματίας, στέλνουν τον λογαριασμό στους φορολογούμενους  μέσω της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών – μάθαμε και αυτόν τον όρο, μαζί με άλλους οικονομικούς, ελέω οικονομικής κρίσης. Και οι δυο τέλος,  πίνουν στην υγεία των κορόιδων.

 Στην νέα φάση που η χώρα περνά, κάποια πράγματα χρειάζεται να γίνουν. Οι πολιτικοί να αλλάξουν τους κανόνες λειτουργίας του δημόσιου και ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος. Τα μέσα ενημέρωσης να περάσουν από τα χέρια εμπόρων υπηρεσιών υγείας, εργοληπτών  δημοσίων έργων, αποτυχημένων πλοιοκτητών,  στα χέρια αυτών που αποκλειστικά και μόνο θα ασχολούνται με αυτά – για να γίνουν τα μέσα ενημέρωσης βιώσιμα ας κατεβάσουν τα κασέ των μεγαλοδημοσιογράφων και των μεγαλοπαρουσιαστών στα επίπεδα των άλλων εργαζομένων. Οι υγιώς δρώντες επιχειρηματίες που υφίστανται τον άνισο ανταγωνισμό να καταγγείλουν – απομονώσουν τους διαπλεκόμενους συναδέλφους τους. Οι πολίτες να ανεβάσουν το κριτήριο επιλογής των πολιτικών που θα εκλέξουν, των μέσων που θα ενημερώνονται.

 Η διαπλοκή υφίσταται από παλαιά. Το γεγονός ήταν πάντα γνωστό στους “ψαγμένους” πολίτες πλην όμως αυτοί έβαζαν μπροστά άλλες προτεραιότητες. Κύρια αυτή, της σταθεροποίησης του κοινοβουλευτικού συστήματος. Κάποτε αυτό δεν ήταν δεδομένο. Σήμερα που το κοινοβουλευτικό σύστημα σταθεροποιήθηκε, οι πολίτες θέτουν ευθέως ζητήματα απόκτησης από το πολιτικό σύστημα ποιοτικών χαρακτηριστικών. Το πρόβλημα της διαπλοκής μεταξύ πολιτικών και επιχειρηματιών είναι κατά πρώτον πολιτικό και ύστερα οικονομικό. Στο ενδεχόμενο συνέχισης της παλαιάς κατάστασης από τούδε και στο εξής οι πολίτες θα φέρουν ακέραια την ευθύνη.

kozan.gr