Παιδί & Παιχνίδι

Το παιδί που δεν ξέρει να παίζει μόνο του

Το παιδί είναι απαραίτητο να έχει λίγο χρόνο για τον εαυτό του. Όλα τα παιδιά επιζητούν την παρουσία των γονιών τους στο παιχνίδι τους. ΄Εχουν, όμως, εξίσου ανάγκη και από τον δικό τους χρόνο, πέρα από αυτόν που μοιράζονται με τους άλλους. Αυτές οι μοναχικές στιγμές είναι σημαντικές για να εξασκήσουν τις νέες ικανότητες που έχουν αποκτήσει και να τις αφομοιώσουν.

Παράλληλα, αποτελούν θαυμάσιο μέσον για να «παίξουν» όσα έχουν ζήσει μέσα στην ημέρα και να τους δώσουν νόημα. Ωστόσο ορισμένα παιδιά απαιτούν συνεχώς την παρουσία ή την παρέμβαση και δείχνουν ανίκανα να παίξουν μόνα τους, γεγονός που τελικά αποδεικνύεται ιδιαίτερα κουραστικό για τους γονείς.Παρόλο που μας διαβεβαιώνει με όλη του τη δύναμη ότι θέλει να είναι μόνο του, όταν πάμε να το βοηθήσουμε, φαίνεται ακόμα πολύ εξαρτημένο ως προς τις δραστηριότητες του. Εξαντλημένη η μητέρα από τι συνεχείς απαιτήσεις του θα ήθελε να τον παροτρύνει να αποκτήσει περισσότερη αυτονομία, χωρίς όμως να το απωθήσει ή να το στεναχωρήσει. Το πρώτο πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να καταλάβει γιατί το παιδί δυσκολεύεται να παίξει μόνο του και στη συνέχεια να διαλέξει την καταλληλότερη στρατηγική.

Δεν κάθεται ούτε μια στιγμή μόνο του

Για ορισμένα παιδιά το να μείνουν καθιστά για λίγο, χωρίς να κουνηθούν, είναι μαρτύριο. Τρώνε κουνώντας ο στόμα τους πέρα δώθε και φαίνονται μονίμως σαν να έχουν «σκουλήκια».

Για ένα παιδί δύο ετών το καταλαβαίνουμε και το ανεχόμαστε. Στα πέντε, όμως, χρόνια αν το παιδί είναι ανίκανο να συγκεντρωθεί παραπάνω από λίγα λεπτά στο ίδιο πράγμα πρέπει να αναρωτηθείτε πραγματικά. Είναι και το ίδιο δυστυχισμένο, το επαναλαμβάνει και συχνά τιμωρείται. Επειδή, το σχολείο, έτσι όπως είναι οργανωμένο είναι αδιάλλακτο, για να μάθει κανείς πρέπει να είναι ήσυχος. Οι γονείς προβληματίζονται, ο δάσκαλος εκνευρίζεται, το παιδί απελπίζεται.

Παιδιά με προβλήματα έλλειψης προσοχής και υπερκινητικότητας: πρόκειται για παιδιά που είναι πάντα παρορμητικά, υπερκινητικά και ανίκανα να σταθεροποιήσουν την προσοχή τους σε κάτι ν’ ακολουθήσουν οδηγίες ή να οργανώσουν τη δουλειά τους. Αποτελεί επώδυνο βίωμα για το παιδί. Οι γονείς αισθάνονται ότι δεν μπορούν άλλο, αισθάνονται εξαντλημένοι και αδύναμοι να άνουν κάτι άλλο. Η διαταραχή αυτή απαιτεί αντιμετώπιση από ειδικούς. Πρόκειται για πραγματικά παθολογικό σύμπτωμα , του οποίου οι αιτίες εξακολουθούν να είναι αβέβαιες και η διάγνωση δύσκολη.

Η επιλογή ενός παιχνιδιού

Κάθε γιορτές θέτετε στον εαυτό σας την ίδια ερώτηση : «το παιδί μου έχει αυτήν την ηλικία, τι παιχνίδια να του πάρω;» η απάντηση δεν είναι απλή. Καταρχάς, επειδή πρέπει να παίρνετε υπόψη σας κάθε παιδί ξεχωριστά.

Δεν έχουν όλα την ίδια ανάπτυξη ούτε τα ίδια ενδιαφέροντα. Έπειτα, επειδή υπάρχουν και οι ηλικίες «μεταίχμιο», για τις οποίες δεν ξέρουμε ποτέ τι να πάρουμε. Τέλος, η επιλογή είναι δύσκολη επειδή ένα παιδί εξελίσσεται γρήγορα, αλλά με τον δικό του ρυθμό και κανονικά θα έπρεπε τα παιχνίδια του να αλλάζουν στη διάρκεια της χρονιάς κι όχι μόνο μια φορά τον χρόνο. Η μόδα και η διαφήμιση βρίσκονται πάντα μπροστά μας και προσπαθούν να μας επηρεάσουν. Πρέπει να αφεθούμε και να υποκύψουμε στον πειρασμό του καινούριου ή να επιμείνουμε στη σίγουρη αξία κάποιων δοκιμασμένων λύσεων;

Τα παιχνίδια στον υπολογιστή: τις περισσότερες φορές είναι πολύ καλά στη σύλληψη τους. Υπάρχουν σήμερα πολλά λογισμικά που προορίζονται για τα μικρά παιδιά, όλα πιο ελκυστικά το ένα από το άλλο. Η απόφαση απαιτεί σκέψη. Αφιερώστε χρόνο στο να συγκρίνετε τα παιχνίδια πριν κάνετε την επιλογή σας, πάρτε πληροφορίες από άλλους γονείς που τα έχουν ήδη, δανειστείτε τα για να τα δοκιμάσετε. Προσοχή όμως! Τα παιχνίδια στον υπολογιστή δεν πρέπει να καταλαμβάνουν πολύ χώρο στη ζωή του παιδιού σας. Σ’ αυτήν την ηλικία τα μικρά παιδιά έχουν τόσα πράγματα να μάθουν, τόσο σημαντικά για την ομαλή ψυχοκοινωνική και συναισθηματική τους ανάπτυξη.

http://www.childtherapy.gr