Έφταιξε ότι... ήταν πολύ ανώτερη!

Ο Τάσος Νικολογιάννης γράφει για την πραγματική αιτία του αποκλεισμού της Εθνικής από την πολύ ανώτερη ομάδα της Γερμανίας.

Στην Ελλάδα, όπου έχουμε το κακό συνήθειο να αλλάζουμε άποψη κάθε πέντε λεπτά, να λέμε τους «ηρωες», άχρηστους αναλογα με το αποτελέσματα και τον προπονηταρά, «μυρωδιά», δεν μπορέσαμε να μην κάνουμε το ίδιο και για το παιχνίδι της Εθνικής με την Γερμανία. Αλλος λέει, ότι «πληρώσαμε» την χρησιμοποίηση του Νίνη και όχι του Σαλπιγγίδη δεξιά στο πρώτο ημίχρονο, άλλος λέει, ότι είχε μεγάλο κόστος η άστοχη έξοδος του Σηφάκη και η ευθύνη στο τρίτο γκολ, άλλος λέει, ότι είχαν άσχημη απόδοση οι αμυντικοί και για αυτό χάσαμε. Μπορεί με κάποια από αυτά να συμφωνώ, αλλά εγώ νομίζω ότι κάνουμε λάθος αν για αυτό το παιχνίδι ψάχνουμε να βρούμε τι φταίει και χάσαμε με 4-2. Απλά έφταιξε, ότι ήταν πολύ ανώτερη η Γερμανία , δύο κλάσεις τουλάχιστον πιο πάνω  από την δική μας ομάδα.

Είναι μία ομάδα βγαλμένη από το playstation, μία ομάδα που ώρες-ώρες σου θυμίζει Μπαρτσελόνα σε ανάπτυξη παιχνιδιού και κίνηση χωρίς την μπάλα. Και πιστεύω ότι χάσαμε και από την επόμενη κάτοχο του Euro, διότι θεωρώ, ότι οι Γερμανοί θα το κατακτήσουν τελικά το τρόπαιο. Πριν το ματς -λες και το βλεπα-ευχαρίστησα παίκτες και προπονητή για όλα όσα μας πρόσφεραν από τις 12 Ιουνίου. Σήμερα θα τους ευχαριστήσω για τα μαγικά έξι λεπτά που νιώσαμε, ότι μπορεί να πετύχουμε το θαύμα.

Από το γκολ της ισοφάρισης του Σαμαρά μέχρι το δεύτερο γκολ του Κεντίρα. Αυτά τα έξι λεπτά ονειρευτήκαμε και το δικαίωμα στο όνειρο μας το έδωσαν οι παίκτες και ο προπονητής της Εθνικής. Και όλα τέλεια να γινόντουσαν την Παρασκευή για την Εθνική μας, πάλι θα έχανε, όχι ίσως με 4-2, αλλά με 2-0, με 3-1. Δεν αλλάζει τίποτα σε αυτό.

Το πιο σημαντικό για μένα είναι η τεράστια επιτυχία της Εθνικής ομάδας να προκριθεί στους «8»του  Euro. Αυτή η ομάδα απέδειξε και αποδεικνύει ότι σε αυτό το ανύπαρκτο κράτος που ζούμε, έχουμε μία Εθνική ποδοσφαίρου, που τιμάει την Ελλάδα . Και είμαι σίγουρος ότι θα συνεχίσει να την τιμάει. Διότι από το 2000 και μετά από γενιά σε γενιά ποδοσφαιριστών μεταλαμπαδεύεται αυτό το πάθος για την Εθνική, αυτή η ταύτιση με τον εθνόσημο. Και η γενιά, που έρχεται μπορεί να κρατήσει ψηλά την σημαία.

gazzetta.gr