Εκατοντάδες υπερήλικοι σεισμοπαθείς σε Βόιο και Γρεβενά ζουν το δικό τους δράμα

(απόσπασμα άρθρου 

ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΗΤΤΑΣ – ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ)

Αν και συμπληρώθηκαν 18 ολόκληρα χρόνια από τον σεισμό με τα 6,6 Ρίχτερ που συγκλόνισαν τους νομούς Κοζάνης και Γρεβενών, εκατοντάδες σεισμοπαθείς στους δύο νομούς, μάταια περιμένουν να αποκατασταθούν και να βάλουν επιτέλους το κεφάλι τους κάτω από ένα το δικό τους κεραμίδι.

Ειδικότερα, ανεκπλήρωτο παραμένει το όνειρο για την απόκτηση στέγης σε επτά χωριά του Βοΐου και σε τρία χωριά των Γρεβενών.

Πρόκειται για τους οικισμούς Πυλωρί, Πεπονιά, Πανάρετοι, Κλίμα, Αξιόκαστρο, Πολύλακος και Πεπονιά στο Βόιο. Και για τους οικισμούς Καλώχι, Καλαμίτσι Μεσόλακος στα Γρεβενά. 

Δυστυχώς, περιμένοντας σχεδόν δύο δεκαετίες την πολιτεία να εκπληρώσει το αυτονόητο, πολλοί σεισμοπαθείς όντας γέροντες οι περισσότεροι, έφυγαν από τη ζωή με τον καημό για το ανεκπλήρωτο όνειρο της απόκτησης στέγης, άλλοι εξακολουθούν να ζουν σε κοντέινερς και κάποιοι δεν έχουν «που την κεφαλή κλίναι». Απογοητευμένοι πια όσοι ακόμη παραμένουν στη ζωή, βρίσκονται αντιμέτωποι με την αδιαφορία της πολιτείας και των τοπικών Αρχών.

Αργά και βασανιστικά, με ρυθμούς χελώνας εξελίσσονται οι διαδικασίες και οι εργασίες των έργων υποδομής για την αποκατάσταση των επτά οικισμών του δήμου Βοΐου. Μόλις πρόσφατα εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ η μετεγκατάσταση των επτά σεισμόπληκτων οικισμών του πρώην δήμου Νεάπολης, με 2 εκ. ευρώ. Την ίδια στιγμή όμως επικρατεί ένα χάος, αφού κοντά δύο δεκαετίες τώρα, δεν είναι ξεκαθαρισμένο ακόμη, πόσοι είναι οι δικαιούχοι.
Το ποσό των 2.000.000 προορίζεται για την ολοκλήρωση των έργων υποδομής, όπως πεζοδρόμια, κράσπεδα, ύδρευση – αποχέτευση, υπόγεια καλώδια ΟΤΕ κ.λ.π. Να σημειωθεί ότι είναι μία συνεχιζόμενη εργολαβία του 2007, ύψους 5 εκ. ευρώ, η οποία με την έκπτωση είχε μειωθεί στα 2 εκ. ευρώ. Είχαν υλοποιηθεί εργασίες 1 εκ. ευρώ, πληρώθηκαν μόλις 200.000, με αποτέλεσμα ο εργολάβος να εγκαταλείψει το έργο. Τώρα οι αρμόδιοι ευελπιστούν ότι με την ένταξη στο ΕΣΠΑ με 2 εκ. ευρώ, τα έργα υποδομής στον οικισμό των σεισμοπλήκτων θα ολοκληρωθούν.

Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι θα λάβει τέλος η ταλαιπωρία και η αγωνία εκατοντάδων σεισμοπλήκτων, αφού μέχρι να αποκτήσουν το δικό τους κεραμίδι, πρέπει να διανυθεί πολύς δρόμος. Είναι ενδεικτικό ότι ούτε η δημοτική αρχή ούτε κανείς άλλος γνωρίζει πόσοι είναι οι δικαιούχοι. Αυτό γιατί είχε γίνει μία καταγραφή πριν από αρκετά χρόνια, όταν ξεκινούσε η διαδικασία μετεγκατάστασης, αλλά εκείνες οι προϋποθέσεις με τις οποίες καθορίστηκαν τότε οι δικαιούχοι δεν υφίστανται. Κατ’ αρχήν, όπως προαναφέρθηκε, πολλοί γέροντες κάτοικοι των απομονωμένων οικισμών, έχουν ήδη αποβιώσει, φεύγοντας με το παράπονο ότι η Πολιτεία δεν ήταν συνεπής απέναντί τους και δεν φρόντισε να τους εξασφαλίσει ένα σπιτάκι. Επίσης, τα παιδιά των δικαιούχων που δεν ζουν πλέον στα χωριά τους – και αυτοί είναι πολλοί – δεν δικαιούνται των ευεργετικών διατάξεων των σεισμοπαθών. Ακόμη, δεν είναι σαφές πόσοι επιθυμούν συμβατικό δωρεάν σπίτι ή σεισμοδάνειο για ανέγερση του σπιτιού της αρεσκείας τους.

Ενδεικτικό του αλαλούμ που επικρατεί είναι ότι αρχικά οι δικαιούχοι ανέρχονταν περίπου στους 1.000, όμως πλέον είναι σημαντικά λιγότεροι, αλλά κανείς δεν γνωρίζει πόσοι ακριβώς είναι.
Να σημειωθεί ότι τα έργα υποδομής γίνονται στο ένα από τα δύο κομμάτια του οικοπέδου και το τμήμα αυτό επαρκεί για περίπου 460 – 470 οικόπεδα.

πηγη:kozan.gr