Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού

Η Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού καθιερώθηκε με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ την 1η Νοεμβρίου 2007 και αποφασίστηκε να γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, αρχής γενομένης από το 2008. Σκοπός της είναι να ενημερώσει την παγκόσμια κοινή γνώμη για τον αυτισμό και τα βήματα που πρέπει να γίνουν για την ομαλή ένταξη των αυτιστικών ατόμων στην κοινωνία.

Ένα αυτιστικό παιδί λέει: «Δεν χρειάζομαι τον οίκτο σου»

Μια μητέρα καταγράφει τον συγκινητικό, φανταστικό μονόλογο του γιου της.

«Δεν ξέρω αν εσύ, όταν μιλάς για αγάπη και αποδοχή συγχέεις τις παραπάνω έννοιες με τη λύπηση και με κοιτάς όπως σε κοιτούσαν οι μεγαλύτεροι  και δυνατότεροί σου, όταν ήσουν μικρό παιδί. Mα όταν βλέπω στα μάτια σου τον οίκτο θυμώνω.

Παλιότερα, κι εγώ τα μπέρδευα αυτά τα δύο. Τώρα όχι, είναι διαφορετικό το πετάρισμα των βλεφάρων της αγάπης κι άλλο της λύπησης. Άλλο το βλέμμα, άλλες οι κινήσεις του κορμιού, άλλος ο ρυθμός της ανάσας. Δεν δίνω τόση σημασία στις λέξεις, γι’ αυτό και οι δάσκαλοι λένε πως είμαι στο φάσμα του αυτισμού. Ξέρω όμως πώς να αποκρυπτογραφώ όλα όσα ούτε εσύ, ούτε όλοι όσοι είναι σαν κι εσένα, γνωρίζετε!

Όταν με λυπάσαι, με βλέπεις αδύναμο και κατώτερο. Όλοι, όπως κι αν λειτουργούμε, έχουμε γεννηθεί με ένα 100% στο δυναμικό μας, ακόμη κι αν το χρησιμοποιούμε διαφορετικά. Γιατί με βλέπεις τόσο ανήμπορο; Μήπως άραγε επειδή δεν θα έβρισκες άλλο λόγο να με υποστηρίξεις;

Όταν με λυπάσαι, την ίδια ώρα που εγώ σε αγαπώ και στηρίζομαι σε σένα, με αναγκάζεις να συνδέομαι μαζί σου με αυτή την πλευρά μου: Του αδύναμου, του ευάλωτου, του ανήμπορου. Κι αν συνεχίσω να σχετίζομαι μαζί σου κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν θα καταφέρω να ανακαλύψω ποτέ πόσο εξαιρετικός είμαι, δεν θα βγάλω ποτέ στην επιφάνεια τον δυνατό εαυτό μου.

Αν είναι να με λυπάσαι προτιμώ να αδιαφορείς συναισθηματικά για μένα. Αν με κοροϊδεύεις, ξέρω πώς να σε αντιμετωπίσω, το ίδιο και όταν με κατηγορείς ή με μαλώνεις. Με τον οίκτο, μπερδευόμαστε όλοι. Κι αυτό προκαλεί θυμό.

Αν θες να συνδεόμαστε, προτιμώ το να με κοιτάς με περιέργεια και ενθουσιασμό. Σαν να υπάρχει κάτι σημαντικό για να σου μάθω με τις ικανότητές μου. Έτσι μπαίνω στη διαδικασία -επιτέλους!- να ανακαλύψω με τη σειρά μου το δυνατό κομμάτι μου, εκείνο που έχει έρθει στη ζωή για να συνδεθεί με άλλους και για να προσφέρει.»

Μαρία Τζέμη

Ο αυτισμός είναι μια πολύπλοκη νεύρο-ψυχιατρική διαταραχή, που εμποδίζει την ομαλή ανάπτυξη του ανθρώπου και απομονώνει τον πάσχοντα από τον υπόλοιπο κόσμο. Εκδηλώνεται πριν από την ηλικία των 3 ετών και διαρκεί για όλη τη ζωή. Εμφανίζεται πολύ πιο συχνά στα αγόρια, σε μια αναλογία 3-4 αγόρια προς 1 κορίτσι. Υπολογίζεται ότι 535.000 άνθρωποι σ' όλο τον κόσμο πάσχουν από αυτισμό.



Τα άτομα με αυτισμό δεν παρουσιάζουν διαφορές στην εμφάνιση σε σχέση με τα άτομα που δεν έχουν την διαταραχή. Λόγω αυτής της αόρατης διαφοράς, σε πολλές περιπτώσεις είναι δύσκολο να αναγνωριστεί η ιδιαίτερη κατάσταση. Δεν υπάρχει ακόμα κάποια ιατρική μέθοδος ανίχνευσης ή θεραπείας του αυτισμού, αλλά αυτό που όλες οι έρευνες έχουν δείξει είναι, ότι η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση συμβάλλουν στη καλύτερη έκβαση της εξέλιξης του παιδιού.

Δεν πρέπει λοιπόν να παλεύουμε για να πολεμήσουμε τον αυτισμό. Αυτά με το οποία πρέπει να παλέψουμε είναι με το φόβο, την άγνοιά μας και την προκατάληψη μας. 

Δυστυχώς στις μέρες μας η ενημέρωση της κοινωνίας αλλά και της Πολιτείας, αν και τα τελευταία χρόνια σημειώνει κάποια σημαντική βελτίωση, είναι εμφανώς τραγικά ανεπαρκής! Τα παιδιά με αυτισμό παραμένουν μέχρι και σήμερα αποκλεισμένοι και εξ ολοκλήρου αφημένοι στο έλεος του Θεού. Αφύπνιση! Αυτό είναι που χρειαζόμαστε όλοι. Αυτά τα παιδιά, αυτοί οι άνθρωποι μας έχουν ανάγκη, ας τους βοηθήσουμε κι ας μην τους κλείνουμε την πόρτα! Ήρθε η ώρα να μάθουμε επιτέλους πως το ‘διαφορετικό’ παιδί είναι απλά ένα ‘ξεχωριστό’ παιδί! Και το πιο σημαντικό είναι ότι τα παιδιά με αυτισμό δεν είναι “κακομαθημένα” όπως μια μητέρα μετά λύπης μου άκουσα να τα αποκαλεί…….

Δεν φαντάζεστε πόσα πράγματα μπορούν να σου χαρίσουν. Φτάνει να απλώσεις το χέρι και να ανοίξεις την καρδιά σου. Το άτομο με αυτισμό είναι ένας από εμάς, είναι ο αδελφός, ο μαθητής, ο συμμαθητής, ο φίλος, ο συνεργάτης, ο γείτονας, ο άνθρωπος της διπλανής μας πόρτας.

Καιρός να ανοίξουμε τα μάτια και να δούμε λίγο παραπέρα, να δούμε κι αυτούς τους ανθρώπους γιατί ΝΑΙ υπάρχουν δίπλα μας, μπροστά μας κι όχι πίσω μας. “Ο κόσμος δεν έχει ιδέα πως είναι να έχεις ένα αυτιστικό παιδί”. Το πάρακάτω βίντεο θεωρώ πως δίνει μια ολιστική ιδέα για το τί εννοούμε Αυτισμός. Πάντα μέσα από τα μάτια αυτών των δυνατών Ανθρώπων με Α κεφαλαίο, τους γονείς τους! Δείτε το, αξίζει!

Nipio.net

(sansimera.gr, wordpress.com, tovima.gr, Νipio.net)