ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ (ΚΑΣΤΟΡΙΑ)

ΣΠΗΛΑΙΟ ΔΡΑΚΟΥ:ΦΩΤΟ vimavoiou 2011

ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ

Σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από την Καστοριά, στη βόρεια πλευρά της χερσονήσου, κοντά στο παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου, της Μονής Παναγίας Μαυριώτισσας, διαπιστώθηκε για πρώτη φορά το 1954 η ύπαρξη εισόδου (η είσοδος έχει διανοιχτεί και διαμορφωθεί. Κοντά στην είσοδο υπάρχουν ελάχιστα λείψανα ασκηταριού με ένα σταυρό λαξευμένο στους βράχους) του σπηλαίου του Δράκου σε απόσταση 15μ. Από τον παραλίμνιο περιφερειακό δρόμο.

Το σπήλαιο είναι διανοιγμένο μεταξύ στρωμάτων Μεσο-Ανωτέρου Λιασικού Ασβεστόλιθου της Πελαγονικής ζώνης. Μετά από εξερεύνηση αποκαλύφθηκε ότι στο εσωτερικό υπάρχουν επτά υπόγειες λίμνες με ποικίλες διαστάσεις και βάθη. Η μεγαλύτερη έχει βάθος 20μ. και πλάτος 5 μ. Υπάρχουν ακόμη δέκα αίθουσες διαφόρων διατάσεων και μορφών και πέντε διάδρομοι «συράγγων».

Η μέση θερμοκρασία του σπηλαίου είναι 16-18 βαθμούς Κελσίου και η υγρασία 85-90%. η θερμοκρασία των νερών στις εσωτερικές λίμνες είναι 14 βαθμούς Κελσίου, όταν η λίμνη της Καστοριάς έχει υπό σκιάν21 βαθμούς Κελσίου. Αποτελεί ένα από τα θεαματικότερα σπήλαια της Ελλάδας και οφείλει μάλιστα την ονομασία του σε κάποιο θρύλο.

ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ: Το σπήλαιο στο παρελθόν προσπάθησαν να εξερευνήσουν οι Γ. Ιατρού, επικεφαλής εξαμελούς ομάδας στις 10/7/1954, ο Σουηδός K. Lindberg επικεφαλής ομάδα νέων Καστοριάς στις 15-16/3/1954, ο Μπρούσαλης υπεύθυνος πενταμελούς ομάδας. Η πρώτη οργανωμένη εξερεύνηση και χαρτογράφηση του σπηλαίου έγινε το 1963-65 από το ΤΖ. Ζερβουδάκη υπεύθυνου κλιμακίου μελών της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας.

Το 1966 νέα έρευνα έγινε με επικεφαλής τον Κ. Παλληκαρόπουλο και συμμετοχή του Ζερβουδάκη.

Τον Οκτώβριο του 1967 με πρόσκληση του σωματείου Φίλοι Βυζαντινών Μνημείων και Αρχαιοτήτων Καστοριάς έγινε νέα εξερεύνηση με επικεφαλής τον ίδιο.

vimavoiou 2011 (σπηλαιο δράκου)

Το 1969 ολοκληρώθηκε η εξερεύνηση του σπηλαίου και συντάχθηκε από τον Κ. Παλληκαρόπουλο μελέτη τουριστικής αξιοποίησης του σπηλαίου.

Το 1996 κατατέθηκε στο Δήμο Καστοριάς νέα μελέτη τουριστικής αξιοποίησης.

ΘΡΥΛΟΣ: Σύμφωνα με την παράδοση, η σπηλιά ήταν χρυσωρυχείο που το φύλαγε άγρυπνα ένας δράκος. Ο πρώτος όμως βασιλιάς της χώρας,Ο Κάστορας, θέλοντας να διασκεδάσει τον φιλοξενούμενο αδερφό του Πολυδεύκη και τον πεθερό του Κέλι, ιερέα του Πανός, τους αποκάλυψε το σπήλαιο.

Ο βασιλιάς υποσχέθηκε τα δώρα σε αυτόν που θα σκότωνε το δράκοντα. Πράγματι, παρουσιάστηκε ένας νέος που πάλεψε μαζί του.

Κάθε φορά που χτυπούσε το δράκοντα με το κοντάρι, έτρεμαν οι γύρω βράχοι και αναταράζονταν τα νερά της λίμνης. Το τέρας έπεσε τελικά νεκρό. Όλοι πανηγύρισαν το γεγονός και με αναμμένους δαυλούς προχώρησαν στη σπηλιά. Το βάθος εκτείνονταν σε χιλιόμετρα και η ατμόσφαιρα γινόταν ολοένα και πιο πνιγερή.

Σε ένα μέρος που η σήραγγα στενεύει, έσβησαν οι δαυλοί και ακούστηκε μια απόκοσμη φωνή να λέει : « εκείνος που θα σκύψει να πάρει μια χούφτα λάσπης, θα μετανιώσει. Αλλά και εκείνος που δε θα πάρει, πάλι θα μετανιώσει». Οι πιο θαρραλέοι έσκυψαν και πήραν λάσπη, ενώ άλλοι φοβήθηκαν. Όταν βγήκαν έξω, εκείνοι που κρατούσαν στα χέρια τους τη λάσπη, διαπίστωσαν με έκπληξη πως κρατούσαν υγρή χρυσόσκονη.

Αυτή η διήγηση διασώζει έναν θρύλο, σύμφωνα με τον οποίο αποκρύπτονταν οι μυστικές θέσεις και η κατεργασία χρυσοφόρων φλεβών στη γειτονική περιοχή της Καστοριάς, των οποίων θέσεων βασικός τους άξονας ήταν ο Αλιάκμονας.

vimavoiouΛΙΜΝΗ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

kastoriacity.gr