Αν ο Αίσωπος έγραφε μύθους σήμερα....

Άρθρο του Κώστα Καλογράνη

Ζούμε στιγμές … μυθικές. Η Ελλάδα βιώνει ξανά μία εποχή που θυμίζει τους… μύθους του Αισώπου. Κανείς πλέον δεν πιστεύει κανέναν. Στην ατμόσφαιρα κυριαρχεί μία συνομοσιολογία, για όλα τα θέματα. Έχει χαθεί το μέτρο ακόμα και από τα πιο βασικά θέματα. Έχουμε γεμίσει με σύγχρονους μύθους και ψάχνουμε να βρούμε ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα. Σκεφτείτε κάποιους μύθους που θα πραγματευόταν ο Αίσωπος σήμερα…

Ο μύθος του ΔΝΤ. Έχει υπόγειες συναντήσεις ο πρωθυπουργός για το χρέος μας; Πόσο μας έχει κοστολογήσει; Ποια νησιά έχουμε για ξεπούλημα;

Ο μύθος της ΑΟΖ. Γιατί άραγε δεν οριοθετούμε την ΑΟΖ; Είμαστε σε μυστικές συμφωνίες με την Τουρκία; Θα μας πάρουν οι Τούρκοι το Καστελόριζο; 

Ο μύθος του Ορυκτού πλούτου. Έχουμε πράγματι τόσο πολύ πετρέλαιο; Και αν ναι, γιατί δεν κάνουμε εξόρυξη; Έχουμε τόσα πολλά κοιτάσματα χρυσού, ουρανίου και πλουτωνίου στην Ελλάδα; Είναι δηλαδή όλοι οι πολιτικοί προδότες και ξεπουλημένοι… Και οι Παπανδρέου και Καραμανλήδες και οι Μητροτάκηδες και ο Σημίτης που μας κυβέρνησαν από τη μεταπολίτευση και μετά

Ο μύθος του αθλητισμού.  Κεντέρης, Θάνου και Τζέκος, τιμωρήθηκαν με βαρύτατες ποινές, οι οποίες έπληξαν κυρίως… το αθλητικό τους προφίλ. Αναβίωσε έτσι ξανά ο μύθος του… καθαρού αμερικάνου αθλητή.

Ο μύθος των δημοσκοπήσεων.  Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών δεν πιστεύει ότι οι δημοσκοπήσεις δεν είναι καθοδηγούμενες. Ο κόσμος πλέον όχι μόνο έχει αποκωδικοποιήσει τους δημοκοπικούς μηχανισμούς, αλλά ενίοτε μπορεί και τους ξεγελά.

Ο μύθος της χρεωμένης Αυτοδιοίκησης.  Το κράτος χρωστά στην Αυτοδιοίκηση περίπου 1,8 δις ευρώ. Η αυτοδιοίκηση χρωστά συνολικά περίπου 1,5 δις ευρώ. Και επειδή δεν μπορεί το κράτος να της τα δώσει τη βάζει σε … επιτήρηση.

Οι επίσημοι καταγεγραμμένοι Μύθοι του Αισώπου είναι 359. Πολλοί υποστηρίζουν ότι υπάρχουν και άλλοι ανεπίσημοι. Αν ζούσε στις μέρες μας σίγουρα θα έβρισκε αφορμή να πραγματευτεί πολλαπλάσιους μύθους. Σίγουρα οι πολιτικοί και η πολιτική δίνουν πάμπολλες αφορμές για κριτική και σάτιρα.

Για να μην αποποιηθούμε όμως και εμείς οι πολίτες τις ευθύνες που μας αναλογούν, επέλεξα και έναν μύθο του Αισώπου, τον οποίο πρέπει να τον διαβάσουμε όλοι και να κάνουμε την αυτοκριτική μας… 

Ο ΓΑΙΔΑΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΑΤΙ

Ήτανε μια φορά ένας χωρικός που είχε ένα γάιδαρο και τον χρησιμοποιούσε για να κάνει τις διάφορες δουλειές του. 

Επειδή ο γάιδαρός του ήταν πολύ χρήσιμος, τον αγαπούσε και τον περιποιόταν και, πολλές φορές, του συγχωρούσε και τα γαϊδουρινά του πείσματα. 

Μια μέρα, ο χωρικός φόρτωσε κοφίνια με αλάτι το γάιδαρο, και κίνησε να τα πάει στο διπλανό χωριό, όπου θα μπορούσε να τα πουλήσει. Όμως, για να φτάσουν σ' αυτό το χωριό, έπρεπε να περάσουν ένα ποτάμι.

Καθώς λοιπόν το περνούσαν, ο γάιδαρος παραπάτησε και βούλιαξε μέσα στο νερό. Το αλάτι, όμως, μόλις βρέθηκε μέσα στο νερό, έλιωσε κι έτσι ο γάιδαρος σηκώθηκε πιο αλαφρός από μέσα.

Ο χωρικός στενοχωρήθηκε πολύ που έχασε το αλάτι, αλλά ο γάιδαρος ήταν πολύ ευχαριστημένος.

Μια άλλη μέρα, ο χωρικός φόρτωνε ξανά κοφίνια το γάιδαρο, αλλά, αυτή τη φορά, τα κοφίνια είχαν μέσα σφουγγάρια. Ο γάιδαρος νόμιζε πως θα μπορούσε να γλιτώσει και τώρα από το φορτίο του και έτσι, την ώρα που περνούσαν ξανά από το ποτάμι, έκανε πως γλίστρησε και βούλιαξε ξανά μες το νερό.

Όμως τα σφουγγάρια ήπιαν νερό και βάρυναν, κι έτσι ο γάιδαρος δεν μπόρεσε να βγει στην επιφάνεια και πνίγηκε.

Υ.Γ. Λέμε όλοι ότι «το ψάρι «βρωμάει» από το κεφάλι». Αλήθεια πόσοι από εμάς, όταν πιάνουν ένα ψάρι, το κρατούν από το κεφάλι; Από την ουρά δεν το πιάνουμε όλοι; … 

πηγη: otanews.gr